Wie het boek Openbaringen leest, valt van de ene verbazing in de ander. We worden geconfronteerd met een aanbidding zo intens, alles God looft die op de troon zit en het Lam. Het is een aangrijpende gezicht of visioen dat Johannes meemaakt. Lofliederen en aanbidding wisselen zich af met beelden van God overwinning in de toekomst. Dan komt er dat geweldige moment in de toekomst een loflied over de Koningschap van onze God en de bruiloft van het Lam. De bruid heeft haar gereed gemaakt haar jurk is voltooi, prachtige lichtgevende linnen, het straalt aan alle kanten, het weerspiegeld de heerlijkheid van de Vader en van de Zoon. De heerlijkheid van de hemel en van de schepping zoals het was voordat dood en ziekte, zonde en verval de wereld binnenkwam. Een heerlijkheid zo luisterrijk en geweldig dat Johannes moeite heeft woorden te vinden om het te omschrijven. Zo overweldigend is het dat Johannes wilt neervallen in aanbidding voor de verteller. De bruidsjurk is versierd met de werken en de resultaat van de gemeente, de kerk op aarde. Johannes is er helemaal overweldigd door. Als we dat gewaad herkennen als resultaat van alles wat we doen in de gemeente. Dan gaat het ons verstand en begrip te boven. Zo spreekt Paulus ook over ons bestemming als individuen maar ook als gemeente – bestemd om goede daden te doen die God van te voren bereid heeft. De daden als versiering van het bruid van het Lam.
Wat een geweldige beeld! De vijand van God en de aanklager probeert ons constant te vernederen en terug te houden en kleinerend te spreken over elkaar en over de kerk in het algemeen. Johannes zag het resultaat van gemeente zijn en werd met ontzag vervuld.