Twee Woorden

In of  Bij.
Twee woordjes die een wereld van verschil naar voren kan brengen.
Paulus verwoord telkens in zijn brieven wat het nieuwe is dat God de Vader ons schenkt in Zijn Zoon. Iets wat onder het oude verbond onmogelijk was. Christus in ons. Dit is wat God wil. Hij wil in ons wonen. Door zijn Heilige Geest. Hij noemt onze lichamen zijn tempel. Zo iets te zeggen was ondenkbaar in het Oude Testament.

“Christus in ons”, dat is het Goede Nieuws. “Christus in ons de hoop der heerlijkheid”, telkens herhaald hij dat als een refrein voor de nieuwe gemeenten. Het mysterie noemt de schrift het, daar van alle eeuwen af verborgen is gebleven en juist nu bekend is geworden.

Verbazing.
Wat schets mijn verbazing onlangs dat mijn Groot Nieuws bijbeltje die ik gekocht heb toen ik pas in Nederland was, afwijkt van van een nieuwere en heler exemplaar in mijn studeer kamer. In Kol. 1:27 staat er dan ineens “Christus woont bij u” Ik naar ons slaapkamer daar staat in het GNB. “Christus woont in U; hij is uw hoop op eeuwige glorie”. Het Grieks erop nakijken in de lijn van alle andere gebruiken van Paulus. En ik zou niet weten waarom je het niet gewoon “in” u moet vertalen.

“In u of bij u”
Is er een verschil, voor mij heel zeker. wij lezen in Openbaring 3: 14-22 van de gemeente van Laodicea. Daar was Christus vroeger “in” de gemeente maar nu stond Hij buiten en klop Hij aan weer om toegelaten te worden om in hun midden te zijn.
Hij was nog steeds “bij” de gemeente maar niet meer “in” de gemeente in hun midden. Hij was nog “bij” hen omdat Hij trouw blijft en belooft heeft dat Hij zijn kerk nooit zal ver¬laten. Hij blijft bij maar zijn plaats is eigenlijk binnen.
Hierbij moest ik ook denken aan mijn eigen leven kan het ook zijn, dat Jezus wel bij mij is, en soms ervaar ik zijn nabijheid, maar dat ik Hem nog nooit echt toegelaten heeft “om in mijn hart woning te maken.”(Ef.3:17)
Wat voor ons als persoon geldt geldt ook voor de gemeente.

Geestelijke Erfenis

We ontdekken een aantal lijnen die vanaf het allereerste begin rechtdoor de Bijbel heen lopen. Je zou het ook sleutelgedachten kunnen noemen. Het verbond is een sleutel gedachte in de Bijbel de Rechtvaardiging. De Messiaanse Lijn, maar ook de gedachte aan een erfenis. God heeft een verbond met Abraham gesloten en aan hem en zijn nazaten een erfenis belooft. Een erfenis in het land Kanaän die heden Israël heten. Voor elke zoon van Israël (Jacob) was er een erfenis weg gelegd. Elke stam kreeg zijn eigen gedeelte door de lot aan hen toegewezen. Het was een eeuwige erfenis. Jozua kreeg het opdracht om het volk met alle verschillende stammen te helpen om hun erfenis in bezit te nemen. Zo begon de inname van het land. Er waren grote overwinningen maar er waren ook nederlagen. De erfenis was echter verzekerd. Gods beloften zijn voor eeuwig en zijn roeping en gaven onberouwelijk. Alleen niet alle stammen hebben al hun eigendom in bezit genomen. Soms werd een erfdeel door strijd van de rechtmatige bezitter afgenomen. Dan was veel strijd nodig om weer alles in bezit te nemen. Tijdens de heerschappij van Koning David heeft het volk de volle eigendom in bezit kunnen nemen. David zegt erover: Mijn erfdeel bekoor, het is liefelijk  wat heeft de Here mij bijzonder gezegend. Als Christen zijn deze beelden van onze geestelijke erfenis. Hebben wij volledig bezit genomen van alles wat door het verbond onze eigendom is? Velen hebben nooit geleerd dat zij een erfenis al in dit leven hebben en eeuwig leven in het leven hierna. Gods plan en doel in het leven is dat we in het hier en nu zullen leven binnen onze erfenis.

De Volheid van de Tijd

Heel veel berichten over het einde van de wereld. De Maya kalender is afgelopen en zo werd het einde van de wereld voorspeld.  De pers alsook radio en televisie gaf er heel veel aandacht aan. Zo waren er in het verleden ook allerlei voorspellingen geweest. Helaas ook vanuit Christelijke kringen dat het einde zou aanbreken. Het mooie van Gods woord is dat het niet spreekt over de einde van alle dingen, maar altijd over de “Dag van de HERE”. Het is een dag dat God het nieuwe zal inleiden en het nieuwe zal gepaard gaan met rekenschap afleggen hoe iedereen gehandeld heeft onder het oude. De Bijbel spreekt altijd over het oude en het nieuw als twee zaken die rug aan rug gelegen is.  De Bijbel tekent ons geen doemscenarios maar spreekt steeds over het nieuwe van God dat zal doorbreken. Het nieuwe komt in de volheid van de tijd.

God houd een totaal ander kalender bij. Toen de tijd van het oude vol was heeft Hij zijn Zoon de wereld ingezonden om de nieuwe tijd in te leiden. De nieuwe tijd onder Immanuël, God onder ons totdat de tijd aanbreekt van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Juist daartoe is Gods Zoon de wereld binnengekomen om ons te bevrijden van alles wat ons verslaafd en aan de dood gekoppeld heeft.

Einde van het Jaar

Er komt altijd een einde aan alle dingen. Zo schrijft ook de prediker. Alleen bij de Vader in Zijn huis zal daar nooit een einde komen. Dan zullen tijd en eeuwigheid samen vallen, maar tot die tijd leven we met eindes. Tijdperken die voorbij gaan. Voor alles echter wat er voorbijgaat is er altijd een nieuw begin. Het is waar in het gewone leven maar het is vooral waar in het geestelijke leven. Het is niet altijd even makkelijk om de zin van alle gebeurtenissen te achterhalen. Het is alleen God die het einde weet van het begin Pred. 3:11. Wanneer we terugkijken naar het afgelopen jaar dan waar er hele verdrietige momenten maar ook hele mooie momenten van geboorten. Huwelijke die voltrokken waren en hele bijzondere gebedsverhoringen. Daar kunnen wij naar kijken en met heel ons hart de Here voor danken. Hij is en blijft de eeuwige die trouw is en blijft tot in alle eeuwigheden.
“Jesus is gisteren, vandaag hetzelfde tot in eeuwigheid.”

Eend bij veertig graden

Ze zaten allemaal op de vloer. Er stonden zelfs twee gitaren . Zij zongen liederen waarmee ik ben opgegroeid in Zuid Afrika. Dezelfde melodieën alleen de woorden zijn anders, liederen toen ik als kind de wonderlijke verhalen van Jezus voor het eerst hoorden. Alleen de klanken waren voor me helemaal vreemd. Voor de grootste gedeelte zijn het mensen van Karen stam. Een groep mensen uit het noorden van Myanmar. Daar kwamen in het begin van de vorige eeuw heel veel zendelingen. Helaas is er de laatste jaren veel onderdrukking gekomen en zijn er veel mensen gevlucht uit dat gebied. Nu is het er onrustig. Vincent spreekt over het vaderhart van God. Onze vertaler heeft het moeilijk om het Engels te vertalen. De pastor helpt om een ander vertaler te vinden die beter Engels machtig is. Dan komt de lunch, we werden grote borden rijst voor gezet. Een groot stuk gevogelte ligt erop. Eend, ik neem de hete pittige hoop rode gebakken pepers en strooi het dik er overheen. Zo kan geen virus of bacterie het overleven. Onze gastvrouw zet ons nog een schaaltje met iets wat lijkt op pindakaas voor. Mango zei ze; ik gelijk maar proeven, heerlijk zo heet heb ik mango chutney nog nooit gegeten. Heerlijk we zweten peentjes, Magda kijkt nog steeds wantrouwig naar de eend op haar bord. Probeer het maar zeg ik. Het is toch wel heel erg lekker is haar antwoord.
Na de maaltijd gaan we buiten naast het huis verder. De gemeenteleden zitten op matjes onder de hut op palen gebouwd en wij zitten voor ze op stoelen in de schaduw van een stuk zeil dat aan de bamboe zijwand van het huis is bevestigd. Sommige voorbijgangers komen kijken en blijven terwijl ik aan het spreken ben. Ik sprak over de vrouw die 18 jaar ziek was en het kleed van Jezus aanraakte. We bidden voor iedereen die graag een aanraking wil hebben na de tijd. Sommige komen naar voren voor gebed. Een man die verlamd is aan zijn rechterhand werd na de preek onder gebed genezen. Hij kon zijn arm opheffen en er kwam kracht terug in zijn hand. Zo keerden wij heel blij terug en de weg bleek nu veel korter leek te zijn. Deze taxi nam een veel kortere weg terug van ons bezoek aan het kleine kerkje in Mango Village. Herinneringen die je altijd bij zullen blijven – de gezichten van de mensen, de kindertjes, de man die ineens wel zijn hand boven zijn hoofd strekte en niet te vergeten een heerlijke eend!

20130227-082245.jpg

20130227-082325.jpg

20130227-082347.jpg

20130227-082406.jpg

20130227-082431.jpg

Toeter de Toet

Communicatie is een kunst. Vandaag weer op stap naar een klein dorpje Mango village aan de overkant van de Yangon rivier buiten de hoofdstad Yangon. Voorbij de voorstad Insien staken we Yangon rivier over. Een prachtige spanbrug over een rivier breder dan de Waal. Alleen het asfalt heeft de aanslag van de hitte niet overleefd. Het gehele weg oppervlak is ongelijk en op sommige plaatsen zijn er diepe kuilen of juist weer bulten. We werden heen en weer in de auto geslingerd. Van de ene kant naar de ander. De weg werd er niet beter op. Grote gaten en stukken asfalt en beton die helemaal kapot gereden zijn met diepe gaten. Onze chauffeur scheurde van links naar rechts over de weg. Constant toeteren voor fietsen, scooters, voetgangers, riksja’s en andere weggebruikers. Er is een zekere patroon in het getoeter maar welke? Dat is mij een raadsel. Als je een voertuig of iets dergelijks met wielen wil passeren geef je een korte toeter, als je daarnaast rijdt geef je drie korte toeters en als je ze bijna gepasseerd hebt weer zo een kwartslag op maat getoeter. Maar indien een ander taxi ons wil passeren verandert het ritme en lijkt het meer op een claxonneer competitie die soms door de onze en soms door de ander gewonnen wordt. In de vorige blog heb ik al gemeld dat er inderdaad reden is voor dankbaarheid dat je weer heelhuids bent gearriveerd.

20130226-233435.jpg

20130226-233512.jpg

20130226-233526.jpg

Herbouw van de Muren

We lezen in Nehemia het verslag van een man wiens hart gericht was om Gods wil te doen. Nehemia was een van de bannelingen vanuit het koninkrijk van Juda dat een hoge positie kreeg in de hof van de koning Artaxerxes in Babylon. Hij was de wijnproever van de koning. Dat was nou niet het allerbeste baantje want je wist nooit van te voren of dat ene slokje je laatste zou zijn, maar het was wel een verantwoordelijke taak. Nehemia verkeerde dus onder de vertrouwelingen aan de hof van de koning. Toen hij hoorde over de muren van Jeruzalem en dat de situatie in de stad slecht was liet het hem niet los. Hij zag er zo ongelukkig eruit, dat zelfs de koning het  bemerkte. Zo een droevige gezicht aan de hof van de koning had hem de doodstraf kunnen opleveren. Nehemia was bereid om zijn hoge positie op te geven om weg te gaan en de muren van Jeruzalem te gaan herbouwen. Een reis van meer dan 1500 kilometer met gevaren en ontberingen om een visie tot stand te laten komen. Muren van een stad spreekt van heel veel dingen. Een stad zonder muren ligt open en bloot voor rovers om zo naar binnen te komen. Een stad zonder muren kan zich niet verdedigen. Er is geen veiligheid. De poorten van een stad spreekt over de bescherming en bestuur. De oudsten en rechters zaten in de poorten. Een stad zonder poorten had geen bestuur en geen gezag. Daarom nam Nehemia het op om zijn baan bij te koning op te geven om de stad van God te gaan herbouwen. De muren en de poorten te herstellen. Het vraagt durft en opgeven van eigen gemak  rijkdom en belangen ter wille van de stad van God. Nehemia begreep wat het betekend om eerst het Koninkrijk van God te zoeken en al het andere kwam op de tweede plaats.

Geloof 3

Geloof kan een enorme kracht zijn. Geloof heeft een geweldige invloed zijn atmosfeer en omgeving. Mensen met een groot geloof steken anderen aan en kunnen met elkaar grote dingen voor God doen. We lezen over deze geloofshelden in de bijbel. Mannen en vrouwen die door hun geloof koninkrijken bedwongen hebben. Ze hebben het recht gehandhaafd en verkregen wat God had beloofd. Ze hebben leeuwenmuilen gesloten en laaiend vuur gedoofd en ze zijn ontsnapt aan  het zwaard. Ze groeiden uit boven hun zwakheid; ze werden sterk in de geloofsstrijd en dwongen vijandelijke legers tot de terugtocht. Vrouwen kregen hun geliefden uit de dood terug. Dit alles door hun geloof.( Heb.11:33,34,35)  Geweldig! Maar er is ook een kracht die dit geweldige kracht van het geloof kan ondermijnen. Dat is vrees. Vrees komt niet van God. Het is de wereld binnengekomen na de zondeval.  Jezus bemoedigd Jairis met de woorden, “Vrees niet geloof alleen.”Mar 6:36  We komen vele verhalen in de bijbel tegen van geloofsdurf. Maar ook voorschriften in de Bijbel om mensen die vrezen niet mee te laten doen in de strijd. Deze verhalen vinden we al in het begin wanneer God een volk voor hemzelf verzameld.  We vinden het ook terug in het verhaal van Gideon. Hij moest de mannen die vreesde naar huis sturen. Zij mochten niet optrekken in de strijd. Twijfelaars en vreesachtige worden in de schrift op geroepen om te geloven. Want God is een beloner van wie met volle overgave Hem zoeken. Telkens wanneer God iemand roept of ontmoet komen de  bemoedigende woorden. “Vrees niet Ik ben met je”!

Vijf Jaar De Weg

We zien uit naar geweldige fijne dagen komend weekeind met elkaar!

Vijf jaar later! Wat een geweldig voorrecht en een wonder. Op het moment dat we biddend vastend bezig waren te zoeken naar een gebouw in Amstelveen, sprak de Here heel duidelijk tot me: “Maak een optrekkende Beweging” Toen kwamen we in contact met het Karwei.

God blijft getrouw. Vijf jaar bestaan en nu de grote uitdaging om in geloof Gods plan ten uitvoer te brengen. Ik ben gaan onderzoeken waar het getal vijf in de Bijbel voor staat. Het getal vijf komt in de Bijbel maar liefs 381 keer voor. Er zijn wel verschillen tussen de vertalingen zo komt het in de NBG meer malen voor dan de Herziende Statenvertaling. Vijf is het getal van de “Genade”. Het getal komt veelvuldig voor bij het bouw van de tabernakel, in veelvouden van vijf . Het brandofferaltaar voor de vergeving van zonden was vijf bij vijf, de heiligdom werd gescheiden door een gordijn aan vijf pilaren. De bedekking van de tabernakel aan de binnenkant bestond uit vijf tentkleden bevestigt aan vijf anderen. De tabernakel spreekt van Gods tegenwoordigheid en genade.
Zo heeft God de mens ook geschapen met vijf vingers en vijf tenen. Een teken van de eigen verantwoordelijkheid voor de daden. Ieder is verantwoordelijk voor wat hij of zij heeft gedaan. Zo werden ook de offers met de hand gebracht om weer goed te maken wat fout is gegaan. We lezen dat de oudsten van elke stam; vijf rammen vijf bokken en vijf eenjarige lammeren als vredesoffers brachten. Vijf wijze en vijf dwaze maagden, vijf woorden om te begrijpen 1Kor14:19

De verantwoordelijkheid van de mens stopt nooit, zo werden het volk geconfronteerd met de vijand in het beloofde land. Vijf koningen die zich verenigden tegen Israël. Jozua leidde de strijd en aan het eind moest elke soldaat zijn voeten zetten op de nekken van de vijf koningen als teken van de overwinning. Omdat het volk niet zijn erfenis in bezit nam en in geloof stond, kwamen de vijf steden aan de kust in de handen van de Filistijnen. Hiertegen werd eeuwen lang gevochten.

God heeft echter een belofte gegeven indien we in geloof handelen en verantwoordelijkheid durven te nemen: “Vijf van u zullen honderd achtervolgen, en honderd van u zullen tienduizend achtervolgen, en uw vijanden zullen voor uw aangezicht door het zwaard vallen.” Lev. 26:8

Vijf broden gegeven in de handen van Jezus waren genoeg om vijfduizend te voeden.
Als we dat laatste op ons laten inwerken hebben we een taak en verantwoordelijkheid naar de toekomst maar ook geweldige beloften om gaven en talenten broden en vissen vermenigvuldigd te zien worden en geloofsoverwinningen te behalen.
Ebenhaezer: Tot hiertoe heeft God ons geholpen, Hij zal ook in de toekomst ons verder geleiden.

God houdt van Feesten 2 vervolg

God houdt van “UITBUNDIGE FEESTEN”.

Israël heeft de feesten altijd uitbundig gevierd. Dat begint al
in het voorjaar met Pesach. Pesach is niet ons Pasen, maar ons
Goede Vrijdag. Want op Pesach werd het Lam geslacht. Een lam dat
drie en een halve dag onder het volk was geweest. En dat had als
betekenis: het lam was in het huis van een Joods gezin, om
“beproefd te worden of er iets verkeerds aan was”. Zo heeft ook
Jezus drie en een half jaar onder het joodse volk gewoond. En in
die tijd kon iedereen Hem beproeven of er iets zondigs in Hem
was. Jezus bleek in alles zonder vlek of rimpel te zijn. Daarom
kon Hij ook het Lam zijn dat onze zonden wegnam.

Toen stierf Jezus op Golgotha. Ik heb me er wel eens over
verwonderd waarom Jezus na de kruisdood niet onmiddellijk van het
kruis afkwam om te laten zien dat Hij God was. maar Jezus volgde
helemaal de Joodse traditie. In de Joodse traditie n.l. werd het
hel huis doorzocht of er iets bederflijks was, iets dat aan
gisting onderhevig was. Onze grote schoonmaak is daarvan
afgeleid. Als ze iets vonden dat aan bederf onderhevig was, werd
dat in een doos gestopt en in de grond begraven. Zo is Christus
begraven, om alle zonden volledig in de dood te brengen. Voelt u
hoe de feesten van Israël ons nu nog kunnen aanspreken?

Daarna kwam het feest van de eerstelingen, en dat is het feest
van Pasen, de Opstanding. Christus was de eersteling die opstond
uit de doden, en daarna in het glorielicht stond. Vijftig dagen
daarna wordt het Pinksteren. na de uittocht uit Egypte hebben
volgens de rabbijnen de Israëlieten door de woestijn gezeuld, tot
ze bij de Sinaï kwamen. Op die plaats komt Mozes met de wet naar
beneden van de berg. Maar het volk danste om het gouden kalf, en
er stierven op die dag drieduizend. Maar als op het Pinksterfeest
in Jeruzalem Petrus het evangelie verkondigt aan allen die in
Jeruzalem zijn, worden drieduizend Joden tot nieuw leven gebracht
in de Geest. “De wet verdoemt, maar de Geest maakt levend.”

Tenslotte komt er de cyclus van drie feesten in de zevende maand.
Het feest der bazuinen luidt in dat mensen tien dagen lang
nadenken over hun zonden. Het is een tijd van diepe inkeer die
eindigt in Yom Kippur, de Grote Verzoendag. Dan gaat de priester
de tempel binnen en sprengt het bloed op het deksel van de ark en
iedereen van het volk mag vergeving ontvangen. Weet u dat het
feest van Yom Kippur, wat zo ’n ernstige feest is, eindigt met
een enorme jubel, want het volk weet dat z’n zonden vergeven
zijn. Daarom kun je geweldig vreugde bedrijven, omdat de schuld
is weggedaan.

HET FEEST VAN DE TOEKOMST

Na Yom Kippur begint het feest van Sukoth, het feest van de
Loofhutten, en dat is het feest van de toekomst. Wij weten daar
nauwelijks raad mee als christenen. Wij kennen na Pinksteren
alleen nog maar kerst. Sukkoth, het Loofhuttenfeest, is de
afsluiting van een bepaalde tijd.Alle noten, vijgen, druiven,
gerst, haver, tarwe en  alle verdere vruchten zijn binnen
gehaald. Nu wacht men op een nieuwe tijd.

Het Loofhuttenfeest is het feest van de volkeren, voor u en voor
mij en Israël samen, om de Messias te gaan verwachten. Pasen is
een tijd om met Hem te sterven. Pinksteren is de tijd voor de
heer om zijn Geest te geven, en Loofhuttenfeest is de tijd om Hem
te verwachten. Sukkoth is een kleurrijk en blij feest. Er zijn
vele emotionele uitbarstingen in Jeruzalem. De Vreugde der Wet,
Simchat Thora, is er een onderdeel van. Dan dansen ze met de
wetsrollen in de armen door de straten. Ik herinner mij, dat toen
ik voor de eerste keer als gereformeerde man in aanraking kwam
met het Volle Evangelie, de spreker vroeg de mensen om hun Bijbel
omhoog te steken. Ik vond het erg moeilijk. Moet je zoiets nou
doen? Maar toen ik in Israël kwam zag ik dat mensen veel meer
doen dan allen de Bijbel omhoog steken. Zij dansen er mee door de
straten. Al die mensen hebben vreugde en hoop op de toekomst,
omdat ze eens met de Messias zullen zijn in het nieuwe Jeruzalem.
Ze wachten op een nieuw seizoen. Op een tijd waarin het zal zijn:
Christus(Messias) alles in allen. Jezus vond het Loofhuttenfeest
belangrijk. In Johannes 7 staat hoe hij eerst niet wilde gaan
naar het feest, zelfs zijn eigen broeders geloofden niet in Hem.

Maar op het heilige moment van het feest, op het moment waarop de
priester de gouden kan met water uit Siloam uitgoten  bij het
altaar, op dat stille moment, hoor je opeens een krachtige stem
spreken: “Indien iemand dorst heeft die kome tot Mij en drinke,
en stromen levend water zullen uit zijn binnenste vloeien”. Jezus
sprak; hij wees naar Jesaja 12 waar staat dat we met vreugde
water zullen scheppen uit de fonteinen van heil.

Loofhuttenfeest is een moment in de tijd. Joden hebben nooit
geweldige gebouwen gehad, ga maar kijken in Israël. Ze hebben
geen monumenten waarvoor je neer kunt knielen. Maar Joden leven
in de verwachting van de Messias. Sommige staan soms twee uur
lang bij de Klaagmuur te bidden “Messias Kom! Messias Kom!….”
En wij mogen dat met hen bidden en roepen:”Maranatha! Jezus kom!”

DE VREUGDE VAN DE WET

Vreugde der Wet is de laatste, de achtstedag van het
Loofhuttenfeest. Toen men een rabbijn vroeg waarom een achtste
dag was toegevoegd, zei Hij:”God is als een Koning, die zijn
kinderen uitnodigt voor een feest”. Wie zoiets hoort, begrijpt
dat  de Joden weet hebben van het mysterie van de komst van de
Messias, van het geheim van de vereniging van de Messias met
zijn volk. Een vereniging, die zal zijn als een bruiloft.

Op het feest Vreugde der Wet wordt n.l. de Thora, de wetsrol
rondgedragen onder een baldakijn, de chupah, die allen bij
trouwerijen wordt gebruikt, net alsof er een bruiloft aan de gang
is. Nu is het merkwaardige dat de Thora, “de bruidegom van het
feest” wordt genoemd. Alsof God als Bruidegom naar zijn volk
toekomt. De Thora is het beeld van Jezus Messias, die de wet
heeft vervuld, en die komen zal om zijn bruid te werven, en onder
zijn volk zal wonen, zal tabernakelen (Johannes 1).
Tijdens deit feest kwam de Joden Jezus vragen”wie bent u echt: De
Joden kwamen om Hem heen staan en vroegen: “Hoe lang houdt U ons
nog  in spanning? Als U de Christus bent, zeg het dan!”
(Johannes 10:22-24).  NU wilde zij het weten? Is de toekomst al
aangebroken. In Openbaring staat: de tent, de loofhut of suka,
van God is bij de mensen. God komt onder de mensen.Hij nodigt uit
tot die maaltijd. Hij wil dat we toekomstverwachting, hoop hebben
om eens bij Hem te zijn.
Daarom houdt God van feesten.