In of Bij.
Twee woordjes die een wereld van verschil naar voren kan brengen.
Paulus verwoord telkens in zijn brieven wat het nieuwe is dat God de Vader ons schenkt in Zijn Zoon. Iets wat onder het oude verbond onmoge¬lijk was. Christus in ons. Dit is wat God wil. Hij wil in ons wonen. Door zijn Heilige Geest. Hij noemt onze lichamen zijn tempel. Zo iets te zeggen was ondenkbaar in het Oude Tes¬tament.
“Christus in ons”, dat is het Goede Nieuws. “Christus in ons de hoop der heerllijkheid”, telkens herhaald hij dat als een refrein voor de nieuwe gemeenten. Het mysterie noemt de schrift het, daat van alle eeuwen af verborgen is gebeleven en juist nu bekend is geworden.
Verbazing.
Wat schets mijn verbazing onlangs dat mijn Groot Nieuws bijbeltje die ik gekocht heb toen ik pas in Nederland was, afwijkt van van een nieuwere en heler exemplaar in mijn studeer kamer. In Kol. 1:27 staat er dan ineens “Christus woont bij u” Ik naar ons slaapkamer daar staat in het GNB. “Christus woont in U; hij is uw hoop op eeuwige glorie”. Het Grieks erop nakijken in de lijn van alle andere gebruiken van Paulus. En ik zou niet weten waarom je het niet gewoon “in” u moet vertalen.
“In u of bij u”
Is er een verschil, voor mij heel zeker. wij lezen in Openbaring 3: 14-22 van de gemeemte van Laodicea. Daar was Christus vroeger “in” de gemeente maar nu stond Hij buiten en klop Hij aan weer om toegelaten te worden om in hun middden te zijn.
Hij was nog steeds “bij” de gemeente maar niet meer “in” de gemeente in hun midden. Hij was nog “bij” hen omdat Hij trouw blijft en belooft heeft dat Hij zijn kerk nooit zal ver¬laten. Hij blijft bij maar zijn plaats is eigenlijk binnen.
Hierbij moest ik ook denken aan mijn eigen leven kan het ook zijn, dat Jezus wel bij mij is, en soms ervaar ik zijn nabijheid, maar dat ik Hem nog nooit echt toegelaten heeft “om in mijn hart woning te maken.”(Ef.3:17)
Wat voor ons als persoon geldt geldt ook voor de gemeente.