Tag: Voorjaar

Geplaatst op

God houdt van Feesten 2 vervolg

God houdt van “UITBUNDIGE FEESTEN”.

Israël heeft de feesten altijd uitbundig gevierd. Dat begint al
in het voorjaar met Pesach. Pesach is niet ons Pasen, maar ons
Goede Vrijdag. Want op Pesach werd het Lam geslacht. Een lam dat
drie en een halve dag onder het volk was geweest. En dat had als
betekenis: het lam was in het huis van een Joods gezin, om
“beproefd te worden of er iets verkeerds aan was”. Zo heeft ook
Jezus drie en een half jaar onder het joodse volk gewoond. En in
die tijd kon iedereen Hem beproeven of er iets zondigs in Hem
was. Jezus bleek in alles zonder vlek of rimpel te zijn. Daarom
kon Hij ook het Lam zijn dat onze zonden wegnam.

Toen stierf Jezus op Golgotha. Ik heb me er wel eens over
verwonderd waarom Jezus na de kruisdood niet onmiddellijk van het
kruis afkwam om te laten zien dat Hij God was. maar Jezus volgde
helemaal de Joodse traditie. In de Joodse traditie n.l. werd het
hel huis doorzocht of er iets bederflijks was, iets dat aan
gisting onderhevig was. Onze grote schoonmaak is daarvan
afgeleid. Als ze iets vonden dat aan bederf onderhevig was, werd
dat in een doos gestopt en in de grond begraven. Zo is Christus
begraven, om alle zonden volledig in de dood te brengen. Voelt u
hoe de feesten van Israël ons nu nog kunnen aanspreken?

Daarna kwam het feest van de eerstelingen, en dat is het feest
van Pasen, de Opstanding. Christus was de eersteling die opstond
uit de doden, en daarna in het glorielicht stond. Vijftig dagen
daarna wordt het Pinksteren. na de uittocht uit Egypte hebben
volgens de rabbijnen de Israëlieten door de woestijn gezeuld, tot
ze bij de Sinaï kwamen. Op die plaats komt Mozes met de wet naar
beneden van de berg. Maar het volk danste om het gouden kalf, en
er stierven op die dag drieduizend. Maar als op het Pinksterfeest
in Jeruzalem Petrus het evangelie verkondigt aan allen die in
Jeruzalem zijn, worden drieduizend Joden tot nieuw leven gebracht
in de Geest. “De wet verdoemt, maar de Geest maakt levend.”

Tenslotte komt er de cyclus van drie feesten in de zevende maand.
Het feest der bazuinen luidt in dat mensen tien dagen lang
nadenken over hun zonden. Het is een tijd van diepe inkeer die
eindigt in Yom Kippur, de Grote Verzoendag. Dan gaat de priester
de tempel binnen en sprengt het bloed op het deksel van de ark en
iedereen van het volk mag vergeving ontvangen. Weet u dat het
feest van Yom Kippur, wat zo ’n ernstige feest is, eindigt met
een enorme jubel, want het volk weet dat z’n zonden vergeven
zijn. Daarom kun je geweldig vreugde bedrijven, omdat de schuld
is weggedaan.

HET FEEST VAN DE TOEKOMST

Na Yom Kippur begint het feest van Sukoth, het feest van de
Loofhutten, en dat is het feest van de toekomst. Wij weten daar
nauwelijks raad mee als christenen. Wij kennen na Pinksteren
alleen nog maar kerst. Sukkoth, het Loofhuttenfeest, is de
afsluiting van een bepaalde tijd.Alle noten, vijgen, druiven,
gerst, haver, tarwe en  alle verdere vruchten zijn binnen
gehaald. Nu wacht men op een nieuwe tijd.

Het Loofhuttenfeest is het feest van de volkeren, voor u en voor
mij en Israël samen, om de Messias te gaan verwachten. Pasen is
een tijd om met Hem te sterven. Pinksteren is de tijd voor de
heer om zijn Geest te geven, en Loofhuttenfeest is de tijd om Hem
te verwachten. Sukkoth is een kleurrijk en blij feest. Er zijn
vele emotionele uitbarstingen in Jeruzalem. De Vreugde der Wet,
Simchat Thora, is er een onderdeel van. Dan dansen ze met de
wetsrollen in de armen door de straten. Ik herinner mij, dat toen
ik voor de eerste keer als gereformeerde man in aanraking kwam
met het Volle Evangelie, de spreker vroeg de mensen om hun Bijbel
omhoog te steken. Ik vond het erg moeilijk. Moet je zoiets nou
doen? Maar toen ik in Israël kwam zag ik dat mensen veel meer
doen dan allen de Bijbel omhoog steken. Zij dansen er mee door de
straten. Al die mensen hebben vreugde en hoop op de toekomst,
omdat ze eens met de Messias zullen zijn in het nieuwe Jeruzalem.
Ze wachten op een nieuw seizoen. Op een tijd waarin het zal zijn:
Christus(Messias) alles in allen. Jezus vond het Loofhuttenfeest
belangrijk. In Johannes 7 staat hoe hij eerst niet wilde gaan
naar het feest, zelfs zijn eigen broeders geloofden niet in Hem.

Maar op het heilige moment van het feest, op het moment waarop de
priester de gouden kan met water uit Siloam uitgoten  bij het
altaar, op dat stille moment, hoor je opeens een krachtige stem
spreken: “Indien iemand dorst heeft die kome tot Mij en drinke,
en stromen levend water zullen uit zijn binnenste vloeien”. Jezus
sprak; hij wees naar Jesaja 12 waar staat dat we met vreugde
water zullen scheppen uit de fonteinen van heil.

Loofhuttenfeest is een moment in de tijd. Joden hebben nooit
geweldige gebouwen gehad, ga maar kijken in Israël. Ze hebben
geen monumenten waarvoor je neer kunt knielen. Maar Joden leven
in de verwachting van de Messias. Sommige staan soms twee uur
lang bij de Klaagmuur te bidden “Messias Kom! Messias Kom!….”
En wij mogen dat met hen bidden en roepen:”Maranatha! Jezus kom!”

DE VREUGDE VAN DE WET

Vreugde der Wet is de laatste, de achtstedag van het
Loofhuttenfeest. Toen men een rabbijn vroeg waarom een achtste
dag was toegevoegd, zei Hij:”God is als een Koning, die zijn
kinderen uitnodigt voor een feest”. Wie zoiets hoort, begrijpt
dat  de Joden weet hebben van het mysterie van de komst van de
Messias, van het geheim van de vereniging van de Messias met
zijn volk. Een vereniging, die zal zijn als een bruiloft.

Op het feest Vreugde der Wet wordt n.l. de Thora, de wetsrol
rondgedragen onder een baldakijn, de chupah, die allen bij
trouwerijen wordt gebruikt, net alsof er een bruiloft aan de gang
is. Nu is het merkwaardige dat de Thora, “de bruidegom van het
feest” wordt genoemd. Alsof God als Bruidegom naar zijn volk
toekomt. De Thora is het beeld van Jezus Messias, die de wet
heeft vervuld, en die komen zal om zijn bruid te werven, en onder
zijn volk zal wonen, zal tabernakelen (Johannes 1).
Tijdens deit feest kwam de Joden Jezus vragen”wie bent u echt: De
Joden kwamen om Hem heen staan en vroegen: “Hoe lang houdt U ons
nog  in spanning? Als U de Christus bent, zeg het dan!”
(Johannes 10:22-24).  NU wilde zij het weten? Is de toekomst al
aangebroken. In Openbaring staat: de tent, de loofhut of suka,
van God is bij de mensen. God komt onder de mensen.Hij nodigt uit
tot die maaltijd. Hij wil dat we toekomstverwachting, hoop hebben
om eens bij Hem te zijn.
Daarom houdt God van feesten.

Geplaatst op

Vreemdelingschap 3

Afscheid nemen van vreemdelingschap
De laatste fase van mijn reis is aangebroken. De laatste afspraken en zo vaak mogelijk even tijd nemen om een kopje koffie te gaan drinken met mijn moeder. Dit blijft altijd de moeilijkste gedeelte van enige reis. Er komt altijd weer dat moment van weggaan . Niet weten wanneer je elkaar weer gaat zien. Het leven is een reeks van momenten van afscheid nemen. Nieuwe dingen worden met de tijd oude dingen, en dan komt het moment  afscheid nemen van oude dingen. Niemand van ons is ons leven zeker. Niemand van ons weet wat echt in de toekomst voor ons is weggelegd. Onze leven en toekomst ligt in de handen van God onze hemelse Vader, Hij biedt zekerheid dat over de dood zich uitstrekt. Er is een leven na de dood, een leven in heerlijkheid waarin wij de Vader en Zijn Zoon Jezus mogen ontmoeten van aangezicht tot aangezicht. Dat moment dat we elkaar in de ogen mogen kijken. Wat een dag zal dat zijn. Daar verlang ik naar met heel mijn hart
Voor het leven hier blijft het de uitdaging om te leven met de rechte prioriteiten. Want alles wat nu nieuw en dringend kunnen zijn is ook aan tijd onderhevig, en komt er weer het moment van afscheid nemen.
In de dagen voor zijn kruisiging heeft Jezus zijn discipelen voorbereid op zijn afscheid: “Jullie moeten je niet zo laten verontrusten. Jullie geloven in God; geloof zo ook in Mij! In het huis van mijn Vader zijn vele woningen want Ik ga heen om voor je plaats te bereiden” Joh 14:1,2. Zij waren verdrietig met het oog op het onbekende van zijn vertrek. Afscheid nemen blijft moeilijk. Het word deel van je leven. De laatste momenten met mijn moeder samen, in het tehuis waar ze nu zit. Werd ik geconfronteerd met de vraag. Hoeveel keer moest zij in haar leven afscheid nemen. Afscheid nemen van haar jeugdvriendje, mijn vader na meer dan zestig jaar samen. Afscheid nemen van zo veel vrienden en kennissen door de jaren heen. Telkens weer nemen we afscheid. niet zeker wetende of we elkaar hier ooit weer hier mogen zien. Wel echter afscheid nemen in de zekerheid en de wetenschap dat we elkaar weer zullen ontmoeten, herkennen en zien in het Vaderhuis als deel van Zijn gezin. Geen vreemdeling meer! Want het is volbracht door Jezus aan het kruis! “Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God.’ Ef.2:19

Geplaatst op

God houd van Feesten

“Driemaal per jaar zult gij Mij een feest houden” (Exodus 23:14.)

Sommige mensen vragen zich af of hier een zelfstandig naamwoord
of een werkwoord wordt bedoeld. Maar je kunt “feesten” in beide
betekenissen gebruiken. We zullen volgens de Bijbel, drie maal per
jaar een feest houden, of feesten, het komt beide op hetzelfde
neer. Welke drie feesten bedoelt God hier? Pasen, Pinksteren
en..Loofhuttenfeest, niet kerstfeest zoals sommigen dachten. Er
is een Joodse schrijver, Herman Wouk, die schrijft:”Je kunt
veertig boeken over Israel lezen, en dan weet je eigenlijk nog
niets over het Jodendom. Maar als je eenmaal een jaar lang alle
Joodse feesten meemaakt, dan begrijp je pas wat vreugde is.” De
Joden hebben geen catechismus, zoals wij die kennen in de kerk.
Zij hebben feesten, en in die feesten toont God iets van zijn
karakter.

Er is een rabbijn geweest die gezegd heeft als je nog nooit
tijdens het Loofhuttenfeest in Jeruzalem bent geweest, weet je
niet wat echte vreugde is! Weet u waarom de Joden feestvieren? Om
God beter te leren kennen. Ik heb in de afgelopen tijd de klem
gelegd in prediking op Gods vaderschap en het kennen van God. Als
we op de juiste manier naar Jezus zien, zouden we Hem willen
omarmen, maar velen hebben een verwrongen idee over God de
Vader. Ze zijn bang voor Hem. Ze denken dat Hij streng, heilig en
Ver weg is. Ze denken dat je van God niets mag, dat Hij streng en
ongenaakbaar is. Ze kunnen zich nauwelijks voorstellen dat God
het fijn vindt dat we feestvieren, dat je blij mag zijn in de
kerk en mag lachen. In de tekst staat: driemaal per jaar zult gij
voor Mij een feest vieren; “chak Adonai”, voor de Heer. Ik weet
niet of u zo ’n God kent. Een God die het heerlijk vindt om feest
te vieren. In de Franse vertaling staat: de gezegende God en
Vader weergegeven met: “Le Dieu bien heureux”, de zeer gelukkige
God. Kunt u zich dat voorstellen, dat God gelukkig is, in plaats
van streng? Ik denk dat daarom veel mensen afhaken, omdat ze een
verkeerde blik op God hebben. Maar God is een blijde God.

De eerste reden waarom God wil dat we feestvieren:

OM ONS TE BESCHERMEN
In Exodus  34:23 staat dat ieder van het manlijke geslacht
voor het aangezicht van de Heer zal verschijnen en dat God dan
zal zorgen voor het land dat achterblijft,”niemand zal uw land
begeren”. God zegt: “weest niet bang. Ik blijft achter in je land
als oppas. Ga nou maar, laat maar los.” Vergeet van al je
moeilijkheden, hoe kan dat zegt u, mijn bedrijf, of ik ben
ongeneeslijk ziek. Of: mijn huwelijk staat op springen. Of, de
situatie thuis met de kinderen is eigenlijk zo moeilijk en zwaar.
Ik heb diep in mijn hart die pijn, dat verdriet. Ik kan mijn
handen niet omhoog krijgen.
Maar God zegt, IK zal je land beschermen. Dat betekent: Ik weet
hoe je eruit ziet van binnen. Ik ken al je gevoelens. God gaat
naast je staan en zegt: wil je het nu alles aan Mij geven, leg
het nu eens in mijn handen. Ik wil je beschermen, en ik zou het
zo machtig mooi vinden als je ging feesten en alles achter je
liet. “De vreugde des Heren is onze toevlucht” zegt Nehemia.
Vlucht in Gods vreugde.

De tweede rede waarom God wil dat we feestvieren:

OM NA TE DENKEN
In Deuteronomium 16:2 wordt het Pascha ingesteld, en God zegt
daarbij dat ze daardoor de uittocht uit Egypte zullen gedenken.
Pesach is het  feest van het gedenken van de uittocht  uit
Egypte, de doortocht door de woestijn, en de intocht in het
beloofde land. En wij kunnen daaraan toevoegen: het verder
trekken tot de tijd dat de Heer zal zijn “alles in allen”. Van wat
je hoort, onthoud je ongeveer dertig procent, van wat je hoort e’n
ziet vijftig procent, en wat je hoort e’n ziet e’n doet 75 procent.
God is een wijze God. Als je gaat feesten geeft Hij je iets om te
horen, zoals bijvoorbeeld het machtige verhaal van bevrijding en
vernieuwing. Hij geeft je iets om naar te kijken. Daar was van
alles bij betrokken , bloemen, mierikswortels, die de bitterheid
van Egypte vertolkten en vele andere zaken. Maar je mag ook iets
doen. Je mag dansen. Ik heb eens bij de Klaagmuur een Joodse man
tijdens het feest op zijn handen zien staan, terwijl hij klapte
met zijn voeten. Zo een uitbundige zaak is het feest voor de
Here. En dat terwijl Israël alleen nog maar de wet kent. Toch
zijn ze ongelooflijk blij. Als je de Here Jezus kent, zou het er
helemaal uit moeten barsten. God is een goede psycholoog, die ons
met onze hele persoonlijkheid wil betrekking bij het feest.
Bij het Loofhuttenfeest mag je wuiven met takken. De tak van de
mirt, de wilg en de palm. Die zijn samengebonden en je mag er aan
ruiken. En tegelijk moet je ook de stilte zoeken. Mijn ziel keert
zich stil tot God, van Hem is mijn Heil. Enerzijds overdenken.
Anderzijds praten over de grote daden die de Heer aan je ziel
gedaan heeft.
Zulke momenten zijn ontzettend belangrijk. In deze dagen van het
feest moet je je zegeningen tellen. En dan zul je ontdekken dat
de Here goed geweest is, dat Hij vergeeft en geneest. En dat Hij
de wereld terugbrengt tot zijn uiteindelijke oorsprong, het
paradijs.
De derde reden waarom God wil dat we feestvieren:

OM DE HERE TE LEREN VREZEN
In Deut. 14:22 staat dat we de tienden zullen brengen bij de
Here, en dat we van die tienden een feest zullen maken voor de
Heer. WE zullen eten en drinken en ons verheugen met ons
huisgezin (vs. 26), opdat Gij de Here uw God, uw leven lang zult
vrezen. Opnieuw zien we dat God geen strenge God is die met z’n
vuist op tafel slaat, zodat we Hem zouden vrezen. Integendeel,
Hij moedigt ons aan een feest te vieren. Als je je best hebt
gedaan voor het werk van de Here en de zending dan mag je ook
feestvieren.

Wat u dat van alle 613 geboden uit de Torah de rabbijnen het
aller-moeilijkste gebod vinden, dat men zeven dagen feest moeten
vieren en blij moet zijn. Zeven dagen lang je gevoelens je wil
opleggen, da’t is heel moeilijk. Bij de Pesach-maaltijd drinken ze
vier bekers wijn. En sommige rabbijnen werden daar misschien wat
duizelig van, de enige reden dat dit toegestaan werd, was dat ze
vreugde konden bedrijven in de Heer, en dat gold als een
uitdrukkelijk gebod bij alle feesten.

Bij het Pinksterfeest staat dat erbij; dat zij blij moesten zijn,
en bij het Loofhuttenfeest staat het tot driemaal toe: “Weest
blij, wees vrolijk en wees waarachtig vrolijk.” Peter van Woerden,
de neef van Corrie ten Boom ging met een groep Zwitsers naar het
Loofhuttenfeest. Hij zei op de vooravond van het feest: “Als je
nog wat te huilen heb, moet je het nu doen, want morgen kan het
niet meer.”

DE blijdschap was er al in het Oude Testament, maar in het Nieuwe
Testament zegt Paulus dat we “te alle tijde” blij moeten zijn.
Dat is niet zeven of acht dagen tijdens een feest, maar altijd,
ook wanneer we naar kerk gaan,altijd omdat we onze wensen met
dankzegging bekend mogen maken bij God. Tante Corrie ten Boom zei
altijd :”Niet janken maar danken”. Jezus heeft gebeden: laat hun
blijdschap volkomen zijn.

Wordt vervolgt

Geplaatst op

Regen

Nederland en regen zijn voor mij bijna synoniem. Mijn eerste aankomst in Nederland was op een gure regenachtige winterdag. Natte sneeuw veel wind donkerblauw grijs-zwarte wolken die overheen vliegen. De volgende dagen waren niet anders. Donkere regen dagen volgden elkaar op totdat ineens op een zondagmorgen was het stil. De lucht was helder, alle geluiden waren gedempt.  Het heeft gesneeuwd. Wat een prachtige dag alles fris en helder maagdelijk wit. Sneeuw bedekte alles. Iedereen was buiten, kindertjes in sleetjes opgewekte ouders die met de kinderen op stap waren. En na al dat moois weer regen, regen en nogmaals regen. Maanden lang regen. Komende uit Zuid-Afrika was regen altijd een zegen. Late namiddag donderbuien gaf verfrissing en was weer zo over. Achter de wolken schijn te de zon. De voorjaarsregen maakte daar een einde aan de bruinwinter gras en waste alle stof van de winter weg. Regen bracht vreugde nieuw leven en de lente. In Nederland is de regen een pretbederver. Na regen is daar niet altijd zonneschijn maar dagen van grijsgrouwe wolkenluchten.

Regen door Fritz

Geplaatst op

Vakantie

Ik verbaas me telkens weer hoe het weer in Nederland feilloos kan omslaan wanneer de vakanties beginnen. Weken rustig voorjaars weer, zonneschijn en dan ineens in het week dat de voorjaars vakantie begint regen. Zo ook nu weer twee dagen zonneschijn en dan regen.

Geplaatst op

Verandering van Seizoen

Het is nu echt in de lucht. De lente breekt door. Je voelt het, je hoort de vogels zingen s’morgens. Ik vind het een heerlijke tijd van het jaar. Ik verlang er enorm naar. Vanaf oktober heb ik de laatste jaren heimwee. Ik vind het somber en koud in Nederland. Ik verlang naar de zon. Wil meer zon de ontspanning. Terwijl de jaargetijden echt hun bekoring hebben blijft ik toch hunkeren naar de nieuwe lente, naar zwoele zomer avonden.  Zo zit de heimwee volgens mij diep in het hart van ieder persoon. Hunkering naar een nieuwe tijd, hunkering naar iets van het volmaakte toen God het alle maal nieuw geschapen heeft. Hij heeft het ook beloofd, een spik splinternieuwe aarde waar de seizoenen van gerechtigheid en recht van vrede nooit ten einde zal komen.