Myanmar

Het duurt altijd even voordat je aan de nieuwe tijd gewend ben. Vermoeidheid speelt een rol. We waren ongeveer 18 uren in een vliegtuig, voordat we in Myanmar lande. Gelukkig zit ons hotel dichtbij het vliegveld. Dan volgt ontmoetingen met verschillende mensen. In het begin lijken ze allemaal op elkaar. De taal klinkt zo vreemd op het oor, niet zoals enige van de talen die ik gewend ben uit. Het heeft voor ons gevoel veel meer weg van tongentaal. De kleuren en de geuren op straat vallen op. Dan begint de ritten, zo heb ik het ook vaak meegemaakt in Ghana en in Togo, overgeleverd aan een plaatselijke chauffeur die op een dusdanige manier gaat rijden dat je niet anders kan dan constant te bidden. En als je uitstap uit de auto de Here God echt van harte danken dat je levend en behouden op je bestemming bent.
Overal op straat zie je Budistische monniken lopen. Soms in een hele lange rij, het lijkt wel op een school, groepen kleine kinderen in een optocht. Soms enkele ouderen met een paraplu tegen de warme zon. Heel veel tempels zijn langs de weg te vinden. Myanmar is bekend om de grootste Pagoda in de wereld. Een Pagoda is een gouden tempel dat lijkt op een ronde tempel. We bezochten kleine kerkjes en opvanghuizen voor kinderen. Soms waren we tussen de rijstvelden helemaal op het platteland, soms in de buitenwijken van de stad. Het is geweldig om Gods liefde en bewogenheid voor die mensen te ervaren. We waren zo geraakt door de nederigheid van de ene pastor. Zij wonen tussen de rijstvelden houden eenden en kippen en vangen kinderen op in een soort weeshuis. Alles gebouwd uit gevlochten bamboe en palmboomtakken. Er was zo een aanwezigheid van de Here, vrede en rust, we konden spreken en bidden wat cadeautjes voor de kinderen geven, maar meerdan dat bidden en spreken over de liefde van God en zijn bestemming voor de elkeen persoonlijk.

20130224-074816.jpg

20130224-074834.jpg

Vreemdelingschap 2

Ik betrap me er steeds op, bij een stoeprand staan en dan de verkeerde kant uikijk en bijna voor aankomende verkeer instap. Dat heeft te maken met rechts verkeer. Ik weet het allemaal, ik ben in Zuid Afrika opgegroeid. Het is ingestampt vanaf mijn kinderjaren op de basis school “Links rechts en dan weer links.” Maar na dertig jaar Nederland moest ik leren om anders met het verkeer om te gaan. Nu hier in Zuid Afrika heb ik de Nederlandse aangeleerde verkeersregels veel sterker voor ogen. Men moet toch in het verkeer bijna on nadenkend handelen. Dat vond ik in het begin heel erg moeilijk in Nederland. Heel vaak van de stoeprand gestapt recht voor een fiets in. Nu weet ik het wel beter. Op gelijke wijzen moeten onze Christelijke leven en waarden patronen ook vast gelegd worden. We zijn burgers geworden van een nieuwe Koninkrijk met nieuwe normen en waarden. We zijn geen vreemdelingen meer. We moeten het nieuwe leven in Gods Koninkrijk onszelf aanleren en het ook instampen. Daarom proclameren we heel vaak in de kerk; wie God zegt dat ik ben. Hierdoor kunnen we de stemmen in ons hoofd en de oude patronen doorbreken. Paulus zegt: “U bent dus niet langer vreemdelingen die geen rechten hebben, maar medeburgers van het volk van God, leden van zijn familie. U staat gebouwd op de fundering die gelegd is door de apostelen en de profeten; de hoeksteen is Christus Jezus zelf.” Ef.2:19,20. Als we enigszins zouden terugkeren naar oude gedachtenpatronen, of oude gewoonten. Zou het voor ons even vreemd, en confronterend moeten zijn als mijn beleving hier in het verkeer. In heel veel landen worden de mensenrechten met de voeten getreden, ben je rechteloos. Gods beloften voor ons is dat we als deel van Zijn Koninkrijk, als huisgezin van God rechten hebben. Als Zijn kinderen zijn we niet rechteloos. Het is een enorme voorrecht om kind van God te zijn. Ongelovigen staat vaak machteloos voor de raadselen van het leven. Wij maken echter deel uit van een nieuwe koninkrijk Zo heeft God in het verleden de rechteloze Jozef in Egypte gebruikt om een hele volk te zegenen. Ook Daniel was in de ogen van de wereld staatloos, hij werd de machtigste in Babylon. Wij hebben een burgerschap niet van deze wereld maar van het Koninkrijk van het Licht en van de wereld die komt, en leven als ambassadeurs van het nieuwe Koninkrijk dat komt in de wereld van vandaag.

Wat is in je hart 2

Er staat heel veel over het hart in de Bijbel. Bedrieglijk is het hart boven alles. Jeremia schrijft dit gedeelte terwijl hij leefde onder een onrechtvaardige koning. Gister gesproken op een Bijbelschool in Ghana. De voorgangers deelde wat de grootste behoeftes en problemen waren. We hebben gesproken met elkaar dat het een hart probleem was. Heb je hart voor de mensen, hart voor de kinderen hart voor God. We hebben heel heel veel kilometers de afgelopen dagen gemaakt in Ghana  soms waren de wegen een groot brede modderpoel met diepe kuilen en dan 500 meter verderop een goed geasfalteerde weg. Het verbaasde me zeer, ineens verdween de astalt en was het een enorme geploeter, de hele auto plus je ingewanden worden heen en weder en op en af geschud. Alle herinnering aan de weg is ineens verdwenen. Terwijl ik erover nadacht lijkt het me ook soms op de manier waarop we reageren in de samenleving. Alles kan keurig netjes zijn en doet je denken aan onze westerse beschaving en ineens kom je op een plaats waar er een deuk of een putje zit. Indien er geen aandacht aan gegeven wordt, kan het snel ontwikkelen in een enorme ravage. Deze is voor mij op dit moment de grootste les uit Afrika.

Nederland

Weer terug in Nederland. Koffie is goed en veel beter as die Amerikaanse versies, zelfs in de kerk waar we studies hadden, smaakte de koffie naar iets met Karamel of kaneel. De wegen in Los Angeles zijn enorm druk. Waar we waren in Long Beach leek het alsof er nooit stilte was. Midden in de nacht ging het maar door. Voor de meeste bewoners van dat gedeelte van Californië worden de snelwegen allemaal op hun nummers genoemd. Ze praten erover alsof iedereen weet wat de 105 of de 405 is. Het lijkt bijna alsof de wegen elk een eigen identiteit heeft. Toen we erover begonnen te praten was het alsof de mensen zo iets hebben, ja maar het is alleen in Los Angeles dat je zoveel uur op de rijkswegen doorbrengt dat je een intieme relatie met de wegen ontwikkelt. Nederlanders hebben dat weer met het weer. Het lijkt wel alsof het weer de gesprek van de dag bepaald of de stemming van de de dag.

Californië 2

Eidelijk een beetje mooi weer. Vandaag kwam de zon wel door. Geweldige uitvinding Skype, vanmorgen met Magda gesproken en daarna kwam Fritz en Clarissa op het beeld. Fritz was bij haar in Amsterdam en was daar even contact en met de webcam van uit mijn Hotelkamer was daar beelden voor hen in Nederland om te zien hoe ik zit. Ik moest natuurlijk ook kijken naar de beelden van de Webcam van Cla dat de zon in Amsterdam scheen, en het kan allemaal door de gratis Wifi van de Hotel waar ik zit. Geweldig daarna ook nog naar een gewonen nummer gebedl in Nederland door mijn slapie.

Wat hebben we intensieve dagen. Heel veel verwerking van de stof en gelijk gebombardeerd tot een coach om anderen te helpen om de gesprekken te voeren. Zo zijn we van deelnemers ineens coachen geworden.  (De koffie in amerika is toch ook niet echt de je van het.) Geef mij maar een lekker Senseotje

Steve