Dromen

Jakob was weggevlucht van zijn ouderlijk huis omdat zijn broer hem wilde doden. Zo was hij onderweg naar Haran. Terwijl hij opreis was werd het donker en ging hij overnachten. Terwijl hij sliep had hij een droom en zag de hemel open en de Here God zittende op de troon in de hemel. Er was een grote trap omhoog vanaf de plaats waar hij sliep en de engelen van God waren bezig om naar boven en naar beneden te bewegen op die trap. God sprak met Jakob en deelde zijn belofte met de grootvader van Jakob Abraham. God zei “Jakob deze belofte is ook voor jou.”
Dit verhaal was altijd voor mij het verhaal van de droom van Jakob, totdat ik het echt ging studeren en ontdekte dat het God was die zijn eigen droom voor Abraham, Izaak en jakob deelde met Jakob. Het was niet alleen een droom over hen maar over alle volkeren en alle geslachten van de aarde. Als ik het goed leest gaat het er om dat God alle volkeren en hun kinderen wil zegenen en de afstammelingen van Israël ervoor wilt gebruiken! Dat houdt ook een belofte en een zegen in voor ons. Iets van dit geluid klinkt door in

Psalm 67
1 Voor de koorleider. Bij snarenspel. Een psalm, een lied.
2 God, wees ons genadig en zegen ons,
laat het licht van uw gelaat over ons schijnen, sela
3 dan zal men op aarde uw weg leren kennen,
in heel de wereld uw reddende kracht.

4 Dat de volken u loven, God,
dat alle volken u loven.
5 Laten de naties juichen van vreugde,
want u bestuurt de volken rechtvaardig
en regeert over de landen op aarde. sela
6 Dat de volken u loven, God,
dat alle volken u loven.
7 De aarde heeft een rijke oogst gegeven,
God, onze God, zegent ons.
8 Moge God ons blijven zegenen,
zodat men ontzag voor hem heeft
tot aan de einden der aarde.

Verder doordenkend maakte het een enorme verlangen bij mij los dat ook bij ons in de gemeente een plaats zal zijn waar mensen weer gaan dromen; en dat God zijn eigen droom voor de volkeren en voor de personen zelf in hun harten kan leggen.

God van Doorbraak 2

God bewerkt wonderen op een heel bijzondere manier. Toen het volk van Israël het land moest innemen stonden zij voor een geweldige klus. Jozua ging alleen  een berg op, vanwaar hij de stad kon zien. Hij ging als het ware uitdaging beschouwen. Daar ontmoete hij een engel van de Here God. IN hun ontmoeting gaf de Engel hem een strategie. Zeven dagen lang rondom de stad trekken in stilte. Op de zevende dag 6 maal in stilte rondom de stad heen trekken en de zevende maal een overwinningskreet schreeuwen. Zo stortte de stad in en braken zij door de muren heen. Het allereerste stap om het land van belofte in te nemen kwam door een ingreep van de God van doorbraak. Door de zes dagen en zes maal te zwijgen en de zevende maal een krachtige oorlogskreet te schreeuwen bewerkte God een doorbraak.  In de moderne tijd heeft God op soortgelijke wijze het volk Israël bevrijd tegen een geweldige overmacht. Tijdens de zesdaagse oorlog in 1967 stond Israël alleen tegen een machtige bondgenoot van Syrië, Egypte en Jordanië ondersteund door de Sovjet Unie. Israël beschikte over een leger 50.000 manschappen en een 200.000 reservisten, 200 vliegtuigen en 1.100 tanks. De Arabische legers hadden samen ongeveer 250.000 manschappen paraat 530 vliegtuigen en 2.800 tanks. God gaf een doorbraak en een geweldige overwinning.
Wanneer de Here God een strategie geeft en wij die opvolgen zal daar een doorbraak plaatsvinden: “De doorbreker trekt voor hen op; zij breken door en trekken door de poort en gaan daardoor uit; en hun koning trekt voor hen uit, en de HERE aan hun spits.” Micha 2:13

God van Doorbraak 4

Gideon werd door God enorm aangeraakt. Hij was zich aan het verstoppen voor de Midjanieten in een wijnpers toen de Here God hem riep. De Here zei tegen Gideon. “ Ik groet je Dapper held. Man die uitzonderlijke heldhaftige daden gaan doen.” Voor Gideon waren het hele grote lege woorden. Hij worstelde met heel veel onzekerheden en vragen. Dan openbaart God zich aan Gideon en ontdekt Gideon door de openbaring van God dat Gods persoonlijkheid “Vrede” is. Hij bouwt een altaar en noemt die ook “Jahweh Shalom” De Here is Vrede – een hele indrukwekkende openbaring. Niet God geeft vrede, maar de Here is Vrede- de bron de oorsprong de vindplaats van vrede. Vanuit deze basis openbaring moest Gideon gaan functioneren. Ineens ging Hij ook Gods’ stem beter verstaan. Zo begon Gideon ook, maar door onzekerheid en vrees deed hij zijn eerste opdracht s’nachts. De tweede vroeg hij God tweemaal om een bevestiging. Nu nam God hem bij de hand en toonde hem dat het niet door kracht of geweld zijn volk bevrijd maar door Zijn wonderbaarlijke ingrijpen. Van een leger van tweeëndertigduizend bleef er tienduizend over. Dan nam de Here het een stapje verder en van de tienduizend selecteerde de Here er uiteindelijk driehonderd man. Hierdoor wilde de Here aantonen dat Hij de bevrijder is en zelf een doorbraak te weeg brengt. Een geweldige overwinning werd behaald. Gideon leerde een enorme geestelijk les – een geestelijke les die voor het gehele volk zouden moeten gelden. Gideon ging echter een priesterlijke kleed “Efod” maken van zijn deel van de buit. Daardoor had hij een methode bij hem om met zekerheid de wil van God te kunnen bepalen. Ondanks de openbaring van God ondanks de geweldige overwinning bleef Gideon steken in zijn eigen onzekerheid en werd het hem later en het volk tot een valkuil. Lessen voor ons om ons niet te laten regeren door onze onzekerheden en vrees maar juist door de Vrede die alle verstand te boven gaat. Jezus heeft het oude openbaring van “Jahwe is Vrede” vervuld. Hij is de Vredevorst die geboren is en beloofd heeft. Mijn vrede geef ik u, altijd en onder alle omstandigheden!

Geestelijke Erfenis

We ontdekken een aantal lijnen die vanaf het allereerste begin rechtdoor de Bijbel heen lopen. Je zou het ook sleutelgedachten kunnen noemen. Het verbond is een sleutel gedachte in de Bijbel de Rechtvaardiging. De Messiaanse Lijn, maar ook de gedachte aan een erfenis. God heeft een verbond met Abraham gesloten en aan hem en zijn nazaten een erfenis belooft. Een erfenis in het land Kanaän die heden Israël heten. Voor elke zoon van Israël (Jacob) was er een erfenis weg gelegd. Elke stam kreeg zijn eigen gedeelte door de lot aan hen toegewezen. Het was een eeuwige erfenis. Jozua kreeg het opdracht om het volk met alle verschillende stammen te helpen om hun erfenis in bezit te nemen. Zo begon de inname van het land. Er waren grote overwinningen maar er waren ook nederlagen. De erfenis was echter verzekerd. Gods beloften zijn voor eeuwig en zijn roeping en gaven onberouwelijk. Alleen niet alle stammen hebben al hun eigendom in bezit genomen. Soms werd een erfdeel door strijd van de rechtmatige bezitter afgenomen. Dan was veel strijd nodig om weer alles in bezit te nemen. Tijdens de heerschappij van Koning David heeft het volk de volle eigendom in bezit kunnen nemen. David zegt erover: Mijn erfdeel bekoor, het is liefelijk  wat heeft de Here mij bijzonder gezegend. Als Christen zijn deze beelden van onze geestelijke erfenis. Hebben wij volledig bezit genomen van alles wat door het verbond onze eigendom is? Velen hebben nooit geleerd dat zij een erfenis al in dit leven hebben en eeuwig leven in het leven hierna. Gods plan en doel in het leven is dat we in het hier en nu zullen leven binnen onze erfenis.

De Volheid van de Tijd

Heel veel berichten over het einde van de wereld. De Maya kalender is afgelopen en zo werd het einde van de wereld voorspeld.  De pers alsook radio en televisie gaf er heel veel aandacht aan. Zo waren er in het verleden ook allerlei voorspellingen geweest. Helaas ook vanuit Christelijke kringen dat het einde zou aanbreken. Het mooie van Gods woord is dat het niet spreekt over de einde van alle dingen, maar altijd over de “Dag van de HERE”. Het is een dag dat God het nieuwe zal inleiden en het nieuwe zal gepaard gaan met rekenschap afleggen hoe iedereen gehandeld heeft onder het oude. De Bijbel spreekt altijd over het oude en het nieuw als twee zaken die rug aan rug gelegen is.  De Bijbel tekent ons geen doemscenarios maar spreekt steeds over het nieuwe van God dat zal doorbreken. Het nieuwe komt in de volheid van de tijd.

God houd een totaal ander kalender bij. Toen de tijd van het oude vol was heeft Hij zijn Zoon de wereld ingezonden om de nieuwe tijd in te leiden. De nieuwe tijd onder Immanuël, God onder ons totdat de tijd aanbreekt van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Juist daartoe is Gods Zoon de wereld binnengekomen om ons te bevrijden van alles wat ons verslaafd en aan de dood gekoppeld heeft.

Einde van het Jaar

Er komt altijd een einde aan alle dingen. Zo schrijft ook de prediker. Alleen bij de Vader in Zijn huis zal daar nooit een einde komen. Dan zullen tijd en eeuwigheid samen vallen, maar tot die tijd leven we met eindes. Tijdperken die voorbij gaan. Voor alles echter wat er voorbijgaat is er altijd een nieuw begin. Het is waar in het gewone leven maar het is vooral waar in het geestelijke leven. Het is niet altijd even makkelijk om de zin van alle gebeurtenissen te achterhalen. Het is alleen God die het einde weet van het begin Pred. 3:11. Wanneer we terugkijken naar het afgelopen jaar dan waar er hele verdrietige momenten maar ook hele mooie momenten van geboorten. Huwelijke die voltrokken waren en hele bijzondere gebedsverhoringen. Daar kunnen wij naar kijken en met heel ons hart de Here voor danken. Hij is en blijft de eeuwige die trouw is en blijft tot in alle eeuwigheden.
“Jesus is gisteren, vandaag hetzelfde tot in eeuwigheid.”

Laatste dag in Myanmar

LAATSTE DAG MYANMAR
Gister de laatste trainingen gegeven, het was een goede dag, soms hadden we wel moeite ermee of alles, wat we wilde communiceren, ook overkwam. We hebben met heel veel mensen gebeden, soms zag je tranen of duidelijke manifestaties. Andere keren waren de mensen heel stoïcijns, die het gebed onderging, later als zij mogen getuigen komen de verhalen los. Zo waren we in een klein kerkje op zondag de eerste vrouw voor wie we baden onderging het gebed zonder een kik te geven. Met een strakke gezicht ging zij weer zitten. Daarna baden we met anderen en begon er emotie los te komen, een vrouw ging vallen onder de kracht van de Heilige Geest. We vroegen mensen om te getuigen toen begon de verhalen. De vrouw voor wie we het allereerst gebeden hebben was in de gloria. Zo dankbaar zo blij sprak ze over de kracht van God die over haar kwam en dat zij opgelucht en blij voelde en dat ze een aanraking had en genezen was. We hadden heel veel profetische woorden voor mensen. Vincent heeft een aantal keer gesproken over het Vaderhart van God. Magda heeft vaak gedeeld over het geloof en het beeld van een trechter gebruikt om uit te leggen hoe barrières in ons leven Gods werk kan verhinderen. De team van Willem Plaizier hebben heel veel bevrijdingen gezien. In totaal hebben we 21 kerken bezocht als team. We trokken soms op in teams van drie personen en dan weer in teams van 4 personen. Iedereen moest zich voorbereiden om wat te delen, of een schriftwoord of een profetie. Soms gaf de Heilige Geest visioenen bijna iedereen in de groep getuigde van visioenen. Coen trok met ballonen of een waterpistool de aandacht en brak de ijs bij mensen om dan keihard het evangelie te brengen. Anneke en Heather baden vaak heel lang met mensen en er gebeurde altijd wat. Het was heel mooi om te zien Rianne met al die oude mensen meedeed. Soms had ze een woord zelfs gewoon een knuffel en mensen werden aangeraakt en vielen onder de kracht van de Heilige Geest. Telkens was ik ontroerd door de dankbaarheid wanneer we afscheid moesten nemen. Vandaag als laatste de stad in even toerist uithangen, en tempels kijken en kadotjes kopen. Heerlijk neuzen in winkels stalletjes, maar de warmte maakt je zo moe, dan maar toch de Mall in duiken daar staat de airco aan!

20130301-071855.jpg

20130301-071933.jpg

20130301-072028.jpg

20130301-072151.jpg

20130301-072231.jpg

Eend bij veertig graden

Ze zaten allemaal op de vloer. Er stonden zelfs twee gitaren . Zij zongen liederen waarmee ik ben opgegroeid in Zuid Afrika. Dezelfde melodieën alleen de woorden zijn anders, liederen toen ik als kind de wonderlijke verhalen van Jezus voor het eerst hoorden. Alleen de klanken waren voor me helemaal vreemd. Voor de grootste gedeelte zijn het mensen van Karen stam. Een groep mensen uit het noorden van Myanmar. Daar kwamen in het begin van de vorige eeuw heel veel zendelingen. Helaas is er de laatste jaren veel onderdrukking gekomen en zijn er veel mensen gevlucht uit dat gebied. Nu is het er onrustig. Vincent spreekt over het vaderhart van God. Onze vertaler heeft het moeilijk om het Engels te vertalen. De pastor helpt om een ander vertaler te vinden die beter Engels machtig is. Dan komt de lunch, we werden grote borden rijst voor gezet. Een groot stuk gevogelte ligt erop. Eend, ik neem de hete pittige hoop rode gebakken pepers en strooi het dik er overheen. Zo kan geen virus of bacterie het overleven. Onze gastvrouw zet ons nog een schaaltje met iets wat lijkt op pindakaas voor. Mango zei ze; ik gelijk maar proeven, heerlijk zo heet heb ik mango chutney nog nooit gegeten. Heerlijk we zweten peentjes, Magda kijkt nog steeds wantrouwig naar de eend op haar bord. Probeer het maar zeg ik. Het is toch wel heel erg lekker is haar antwoord.
Na de maaltijd gaan we buiten naast het huis verder. De gemeenteleden zitten op matjes onder de hut op palen gebouwd en wij zitten voor ze op stoelen in de schaduw van een stuk zeil dat aan de bamboe zijwand van het huis is bevestigd. Sommige voorbijgangers komen kijken en blijven terwijl ik aan het spreken ben. Ik sprak over de vrouw die 18 jaar ziek was en het kleed van Jezus aanraakte. We bidden voor iedereen die graag een aanraking wil hebben na de tijd. Sommige komen naar voren voor gebed. Een man die verlamd is aan zijn rechterhand werd na de preek onder gebed genezen. Hij kon zijn arm opheffen en er kwam kracht terug in zijn hand. Zo keerden wij heel blij terug en de weg bleek nu veel korter leek te zijn. Deze taxi nam een veel kortere weg terug van ons bezoek aan het kleine kerkje in Mango Village. Herinneringen die je altijd bij zullen blijven – de gezichten van de mensen, de kindertjes, de man die ineens wel zijn hand boven zijn hoofd strekte en niet te vergeten een heerlijke eend!

20130227-082245.jpg

20130227-082325.jpg

20130227-082347.jpg

20130227-082406.jpg

20130227-082431.jpg

Toeter de Toet

Communicatie is een kunst. Vandaag weer op stap naar een klein dorpje Mango village aan de overkant van de Yangon rivier buiten de hoofdstad Yangon. Voorbij de voorstad Insien staken we Yangon rivier over. Een prachtige spanbrug over een rivier breder dan de Waal. Alleen het asfalt heeft de aanslag van de hitte niet overleefd. Het gehele weg oppervlak is ongelijk en op sommige plaatsen zijn er diepe kuilen of juist weer bulten. We werden heen en weer in de auto geslingerd. Van de ene kant naar de ander. De weg werd er niet beter op. Grote gaten en stukken asfalt en beton die helemaal kapot gereden zijn met diepe gaten. Onze chauffeur scheurde van links naar rechts over de weg. Constant toeteren voor fietsen, scooters, voetgangers, riksja’s en andere weggebruikers. Er is een zekere patroon in het getoeter maar welke? Dat is mij een raadsel. Als je een voertuig of iets dergelijks met wielen wil passeren geef je een korte toeter, als je daarnaast rijdt geef je drie korte toeters en als je ze bijna gepasseerd hebt weer zo een kwartslag op maat getoeter. Maar indien een ander taxi ons wil passeren verandert het ritme en lijkt het meer op een claxonneer competitie die soms door de onze en soms door de ander gewonnen wordt. In de vorige blog heb ik al gemeld dat er inderdaad reden is voor dankbaarheid dat je weer heelhuids bent gearriveerd.

20130226-233435.jpg

20130226-233512.jpg

20130226-233526.jpg

Myanmar

Het duurt altijd even voordat je aan de nieuwe tijd gewend ben. Vermoeidheid speelt een rol. We waren ongeveer 18 uren in een vliegtuig, voordat we in Myanmar lande. Gelukkig zit ons hotel dichtbij het vliegveld. Dan volgt ontmoetingen met verschillende mensen. In het begin lijken ze allemaal op elkaar. De taal klinkt zo vreemd op het oor, niet zoals enige van de talen die ik gewend ben uit. Het heeft voor ons gevoel veel meer weg van tongentaal. De kleuren en de geuren op straat vallen op. Dan begint de ritten, zo heb ik het ook vaak meegemaakt in Ghana en in Togo, overgeleverd aan een plaatselijke chauffeur die op een dusdanige manier gaat rijden dat je niet anders kan dan constant te bidden. En als je uitstap uit de auto de Here God echt van harte danken dat je levend en behouden op je bestemming bent.
Overal op straat zie je Budistische monniken lopen. Soms in een hele lange rij, het lijkt wel op een school, groepen kleine kinderen in een optocht. Soms enkele ouderen met een paraplu tegen de warme zon. Heel veel tempels zijn langs de weg te vinden. Myanmar is bekend om de grootste Pagoda in de wereld. Een Pagoda is een gouden tempel dat lijkt op een ronde tempel. We bezochten kleine kerkjes en opvanghuizen voor kinderen. Soms waren we tussen de rijstvelden helemaal op het platteland, soms in de buitenwijken van de stad. Het is geweldig om Gods liefde en bewogenheid voor die mensen te ervaren. We waren zo geraakt door de nederigheid van de ene pastor. Zij wonen tussen de rijstvelden houden eenden en kippen en vangen kinderen op in een soort weeshuis. Alles gebouwd uit gevlochten bamboe en palmboomtakken. Er was zo een aanwezigheid van de Here, vrede en rust, we konden spreken en bidden wat cadeautjes voor de kinderen geven, maar meerdan dat bidden en spreken over de liefde van God en zijn bestemming voor de elkeen persoonlijk.

20130224-074816.jpg

20130224-074834.jpg